Czas Skorpiona- Michał Pruski, Zbigniew Żukowski

Paweł Alojzy Tuchlin- niepozorny mężczyzna, nie wyróżniający się niczym. Trochę zamknięty w sobie i małomówny, lecz niezwykle pomocny, dobry dla żony i synka. Jego drugie oblicze jest dużo bardziej mroczne- to seryjny zabójca. Człowiek, który ma na swoim koncie dziewięć zabójstw i kolejnych dziesięć usiłowań pozbawienia życia. Jego nieodłącznym elementem garderoby był młotek, który chował za pasek spodni i w dogodnej dla siebie porze ciężko ranił lub zabijał przypadkowe kobiety.

Niepozorna i dość wiekowa książka " Czas Skorpiona" ukazuję nam mroczną stronę ludzkiej natury. W taki prosty, ludzki sposób przedstawia dzieciństwo mordercy, jego życie późniejsze oraz opisuje zbrodnie, które popełnił, a nawet doszukuje się ich przyczyny.

Paweł Tuchlin podobnie jak Zdzisław Marchwicki został skazany na karę śmierci. W tym przypadku policja znalazła niezbite dowody, które doprowadziły do wydania takiego surowego wyroku.

Jestem niezmiernie zafascynowania postacią tego człowieka, który dla własnej przyjemności ( samogwałtu) przez ponad 8 lat kreślił swą morderczą mapę w województwie gdańskim i na jego obrzeżach.

Książka ukazuje również ogrom pracy jaką wykonała ówczesna policja. Jest również miejscami drastyczna, a sceny mordów kobiet dla przeciętnego człowieka są niewyobrażalnie wstrząsające. Wielokrotnie zastanawiałam się do czego człowiek jest zdolny, aż natrafiłam na ten oto cytat:

" Najbardziej odrażające przykłady okrucieństwa człowieka określamy jako zwierzęce czy bestialskie, sugerując przez użycie tych przymiotników, że zachowanie takie jest charakterystyczne dla zwierząt znajdujących się na niższym aniżeli my poziomie rozwoju. W rzeczywistości jednak skrajnie zwierzęce zachowanie występuje wyłącznie u człowieka; dzikość i okrucieństwo z jakim traktujemy się nawzajem nie mają żadnego odpowiednika w naturze. Jest ponurym faktem, że jesteśmy najokrutniejszym i najbardziej bezlitosnym gatunkiem jaki stąpał po ziemi."

Moja ocena książki to 8.5/10 pkt

"Wampir z Zagłebia"- Przemysław Semczuk

Lata 70 XX wieku to czas, w którym nie było mnie jeszcze na świecie.

Dopiero teraz słyszę na temat niektórych wydarzeń, które w tamtym okresie miały miejsce.

O "Wampirze" z Zagłębia dowiedziałam się przypadkiem i niedawno.

Zaintrygowała mnie owa postać, więc postanowiłam przeczytać coś o niej i wyrobić sobie własną opinię.

Autor w tej książce zakłada domniemaną niewinność skazanego na karę śmierci Z. Marchwickiego.

Ja również podzielam jego zdanie. Obciążające dowody, które w tamtym czasie znalazła na niego milicja, dla mnie są niewystarczające i niezasługujące na to by powiesić człowieka. Kuriozalny jest również cały proces sądowy, który tak dokładnie opisał Przemysław Semczuk.

Tą książkę szczególnie polecam ludziom lubiącym zagłębiać się w polskie zbrodnie okresu powojennego, i ówczesne procesy sądowe (ich przebieg itd).

Skłamię, gdy napiszę, że nie była ciekawa. Owszem, była jednak brakowało mi w niej opisów zbrodni, ich przebiegu, bliższego zagłębienia się w relacje w rodzinie Marchwickich.
Podczas czytania podobało mi się to, że autor cytuje akta sprawy i daje czytelnikowi możliwość pośredniego, osobistego zapoznania się z tą trudną i wielowątkową sprawą. Jako osoba, którą ciekawią seryjni mordercy i ich pobudki oraz motywy zbrodni, jestem mile zaskoczona tą pozycją kryminalną.

"Mała zagłada" - Anna Janko

"Każdy kraj ma swoje osobne mity. Dlatego historia Europy jest jak puzzle, które do siebie nie pasują.  Bo się te dobra i zła w międzynarodowym dyskursie uzgodnić nie mogą. [...] Jedno jest pewne: nie należy oczekiwać zmian na lepsze, bo coś takiego jak postęp moralny w historii nie istnieje."

"Mała zagłada" powinna być lekturą obowiązkową w szkole średniej. Każdy młody człowiek, bez wyjątku powinien usiąść w ciszy i tą książkę przeczytać. Być może wtedy mielibyśmy prawdziwy, niezakłamany szacunek do polskiej flagi, godła czy walczących na przestrzeni wieków w obronie naszych granic i umierających tylko dlatego, że jest się POLAKIEM.

"Brakuje słów by opisać okrucieństwo oprawcy, brakuje słów by opisać mękę ofiary. Nie udało się to chyba w żadnej z wielkich ksiąg ludzkości. Skoro nie Słowo było pierwsze, to nie ono jest kluczem do tajemnic."

Miliony ofiar, które pochłonęła II woja światowa, to tak naprawdę miliony odrębnych historii ludzkich istnień. Ich dramaty i tragedie. Autorka skupia się na nieszczęściu jej najbliższych. 1 czerwca 1943 roku Niemcy w  ciągu paru godzin do gołej ziemi zniszczyli wioskę Sochy na Zamojszczyźnie. W pogromie mieszkańców zginęli również dziadkowie i wujowie Anny Janko. Cudem ostała się jej matka, wówczas 9- letnia Teresa, oraz jej dwójka młodszego rodzeństwa.

" Bóg też ma swojego wroga, którego być może sam stworzył, walczy z nim i negocjuje na przemian. Może to  z jego powodu zbudował nasz świat, którego używa jak tarczy obronnej. Wszyscy pytają : Unde malum? Skąd zło? A przecież to proste, stąd, że Bóg ma wroga. Najdobitniej to widać, gdy zabija się dziecko. Wagony dzieci. Wtedy już nie ma żadnego wytłumaczenia. Każdy widzi, że to nie może być ludzkie, człowiek sam z siebie nie mógłby tego zrobić. Sam z siebie może to zrobić tylko ktoś o wiele większy".

Książka jest mocna, szczególnie dla matek, gdyż to one posiadają więcej instynktu i potrafią wczuć się w rolę kobiet, które traciły swoich dzieci i mężów w czasie wojny. Do tego autorka zmierza się z jej osobistymi przeżyciami. Jest dzieckiem kobiety, która na wojnie straciła wszystko- matkę i ojca, dom na wsi, dziadków ze strony ojca, miłość i poczucie bezpieczeństwa. Janko opisuje jak to jest być dzieckiem, którego matka żyje w lęku, że wojna w każdej chwili może powrócić, że miewa stany lękowe, jest niestabilna emocjonalnie, a w ciele dorosłej kobiety wciąż tkwi 9- letnia dziewczynka z Zamojszczyzny.

Podoba mi się również to, że autorka nie skupia się na liczbach i statystykach, a na jednostkach. Przytacza historię pojedynczych ludzi, które na dłużej utkwią nam w pamięci niż suche fakty i wyliczenia. Polecam tą książkę wszystkim, którzy mają odwagę zagłębić się w historię pełną okrucieństwa, ludzkiej krzywdy i niesprawiedliwości.

Moja ocena to 10/10 pkt.

"We śnie do nieba"- Amanda Eyre Ward

Najbardziej zapadają mi w pamięć książki przedstawiające historie z życia wzięte oraz tragiczność i zmienność ludzkiego losu. W tej powieści mamy trzy kobiety: pierwsza od dzieciństwa była wykorzystywana seksualnie, a jej traumy z dzieciństwa doprowadziły do tego, że zabiła wielu mężczyzn; druga kobieta to wykształcona lekarka zagubiona w życiu, niepotrafiąca okazywać miłości ; trzecia kobieta to młoda wdowa, od pięciu lat opłakująca męża i niepotrafiąca  pogodzić się z jego odejściem. Te trzy kobiety, na pozór całkiem inne łączy jeden element. Jaki? O tym dowiecie się, zgłębiając " We śnie do nieba".

Tej książce brak nic nie wnoszących wywodów, nadmiernego patosu czy przerostu formy nad treścią. W tej dwustu stronicowej książce znajdziemy więcej niż w wielu opasłych tomach. Historia kobiet wywołuje w czytelniku wiele emocji. Zmusza do głębszej refleksji nad życiem i śmiercią, nad tym co ulotne i trwałe, nad miłością i nienawiścią. 

A choć powieść kończy się śmiercią, uznajemy to za "dobre " zakończenie. Dlaczego? O tym i jeszcze więcej właśnie w tej powieści.

Moja ocena 8/10 pkt.

Cesarzowa nocy. Historia Katarzyny Wielkiej- Ewa Stachniak

Pasjonuje mnie historia, a najbardziej kobiety, które w czasach rządów i twardej ręki mężczyzn wzbiły się na wyżyny swoich możliwości i na zawsze zapisały się na kartach historii. Taką kobietą jest caryca Katarzyna Wielka, która rozdarła naszą polską ziemię na strzępy, pozbyła się niewygodnego męża kochającego ołowiane żołnierzyki i jest znana z wielu miłosnych podbojów.

Zagłębiając się w tą lekturę byłam pewna, że porwie mnie w swoje najgłębsze zakamarki. Niestety, "Cesarzowa Nocy" nie oddała wielkiej osobowości Katarzyny. Była nudniejsza od podręcznika do historii, wszystko zostało opowiedziane po łebkach. Najgorsze dla mnie było to, że narracja była bardzo rwana, autorka wymieszała fakty z życia carycy, których i tak nie było zbyt wiele.

Po przeczytaniu tej książki wiedziałam tyle co na początku: że przyjechała z Niemiec, urodziła następce rosyjskiego trony, którego spłodziła z kochankiem, związała się z wieloma mężczyznami "faworytami" itd. Nie dowiedziałam się czegoś więcej, jakiejś ciekawostki, która na długo zapadłaby mi w pamieć i za to też, mam za złe do autorki powieść, gdyż uważam, że książka musi mieć w sobie "to coś", co zatrzyma czytelnika na dłużej.

Ogólnie rzecz biorąc oceniam książkę "Cesarzowa Nocy" na 5/10 pkt.

Żywopłot- Dorin Rabinyan

"Czasami  jestem zazdrosna , gdy myślę o żonie, którą kiedyś będzie miał- mówiłam wpatrzona w kubek kawy , roztargniona, brzmiąc, obco dla samej siebie. - Zazdroszczę kobiecie, z którą ostatecznie będzie Himli, po tym jak jak to wszystko się skończy."

Czy Palestyńczyk i Izraelka , mogą się w sobie zakochać? Oczywiście, że tak.
A czy mogą stworzyć trwały związek, pomiędzy różnic kulturowych i trudnej historii ich państw?

Osobiście nie znam żadnej pary izraelsko-palestyńskiej, jednak obracam się wśród kręgów muzułmańskich i dziękuję autorce tej książki, że przedstawiła Himliego, jako troskliwego i dobrego Araba. Tak często dajemy się zwieść pozorom i każdy muzułmanin staje się dla nas potencjalnym zamachowcem, każdy Rom jest złodziejem, a Żyd kłamcą i lichwiarzem.
Tak często, wierzymy zakłamanej telewizji i osobom, którzy zbijają miliony na toczących się konfliktach na Bliskim i Dalekim Wschodzie.

W tej książce nie znajdziecie tandetnych dialogów z tanich romansideł typu "Kocham, cię mój aniele...", ani erotycznych scen z książek typu "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a". Wzruszy was jednak historia miłosna, która od samego początku skazana była na smutek, łzy i rozstanie. Tych dwoje poznało się w multikulturowym świecie i tylko tam, tak naprawdę mogli istnieć jako duet. W ich ojczyźnie skazani byli na samotność...

Jestem poruszona po przeczytaniu tej książki, dała mi ona wiele do myślenia. Po jej przeczytaniu cieszę się, że moje sprawy sercowe są poukładane i mogę kochać mężczyznę, którego dla siebie wybrałam.

Moja ocena tej książki to 9/10 pkt.

Głosy Pamano- Jaume Cabre

 " Kiedy człowiek uświadamia sobie, że stracił zaufanie do kogoś, kogo kochał bezwarunkowo,

to tak jakby ta osoba postanowiła umrzeć w twoich ramionach, nie pytając cie o zgodę. "

Cabre Jaume - Głosy Pamano (2014).pdf   Ebook za darmo dostępny tutaj!


 Kataloński pisarz Jaume Cabre tak zafascynował mnie swą opowieścią, że przeczytałam ją dosłownie jednym tchem. Cóż mogę powiedzieć? Ta opasła powieść chyba jak jedna z nielicznych ilustruje nam jak chęć zemsty pochłania człowieczeństwo i zabija nawet największą miłość.

Cała opowieść kręci się wokół bohatera Oriola Fontellesa, przeciętnego nauczyciela, który wraz z żoną przyjechał do małego miasteczka by podjąć pracę. Los płata mu figla i zamiast człowieka, który myślał, że spokojnie ze swoją małżonką będzie wychowywał dziecko mające przyjść na świat staję się bohaterem, a zarazem zdrajcą.

Wielowątkowość w tej książce na samym początku bardzo przeszkadza, jednak z każdą przeczytaną stroną, to właśnie ta mnogość wątków jest tak fascynująca. Kataloński pisarz napisał powieść, która jest niczym mozaika. Każdy element idealnie ze sobą współgra. Nie ma żadnych niejasności i urywających się wątków. Wszystko tworzy harmonię i dzięki temu pochłania czytelnika bez reszty.

Prócz chęci zemsty znajdziemy tutaj miłość tragiczną, zarówno między dwojgiem kochanków jak i miłość pomiędzy matką, a synem, która przynosi więcej szkody niż pożytku.
Jest również poruszona sprawa bogobojności oraz wiary na pozór.

Z całego serca zachęcam do sięgnięcia po tą 656 stronicową powieść,  w której każde zdanie dopracowane jest do perfekcji.

Moja ocena tej książki to 9/10 pkt.