''Nędzarze w średniowiecznej Europie"- Jean- Lois Goglin

Pozycja naukowa dla osób interesujących się wiekami średnimi.Przedstawia ona życie żebraków,jałmużników oraz instystucji państwowych i kościelnych,które wspomagały najuboższych mieszkańców średniowiecznej Europy.

Badania autora objeły wieki średnie od X do XV wieku.Dotyczą obszarów Francjii,Italii oraz Anglii.Autor zwraca uwagę czytelnika na świat nędzy i żebractwa osób.które nie żebrzą z własnego wyboru.

Przez całe średniowiecze masowo charakter miało jałmużnictwo zbiorowe.Żebraków wspierały klasztory i inne instytucje kościelne.Jałmużnicy prosili o datek najbogatszych tamtego świata,stali pod murami miast,klęczeli na kościelnych schodach lub przy wejściach do bazylik.

Książka francuskiego pisarza jest podzielona na części i mniejsze rozdziały

Część pierwsza

Cierpienie, ubóstwo i społeczeństwo

1. Stan cierpienia. Ogólne ramy chronologiczne
2. Czarna nędza i mroczne czasy. Od V do X wieku
3. Od ubóstwa do Pani Biedy. XI-XIII wiek
4. Czarna nędza i „czasy żelaza”. XIV-XV wiek

Część druga

Społeczeństwo i opieka społeczna, głównie we Francji

5. Początki szpitali
6. Wspólnoty przytułkowe
7. Przykłady dobroczynności w Paryżu i poza Paryżem
8. Leprozoria

Część trzecia

Ubodzy a społeczeństwo

9. Szlakami nieba, ziemi i piekła

10. Człowiek zbuntowany

Książkę czyta się szybko i łatwo.Nie zawsze jednak jest ona interesująca dla czytelnika,momentami niektóre opisy są nużące i mało ciekawe.Często także,sformułowania oraz tezy autora powtarzają się.

Warto wiedzieć,że książka ta posiada tablicę chronologiczną,która ułatwia nam zrozumienie tego zawiłego tematu jakim jest średniowieczne nędzarstwo.

Moja ocena książki 6/10 pkt.

wyd:Volumen 1998

stron:220